Wat zou de meeste waarde leveren: de duurste, de goedkoopste, of de middelste oplossing? Bij organisatieverandering merk ik dat er vaak voor de duurste oplossing gekozen wordt, of voor de gratis variant: niks doen. Terwijl volgens mij de meeste waarde wordt geleverd met de middelste oplossing.
Ik heb het niet eens over de prijs-/kwaliteitverhouding. Terwijl die nog extremer is. Ik heb het over werkelijke waarde.
En ik heb het over de keuze voor zelf doen, leren doen of laten doen.
Lees verder of luister deze blog als podcast op Spotify, in je Apple Podcast app of op SoundCloud.
Een team of organisatie veranderen is complex. Op elkedageenbeetjebeter.nl vertel ik over mijn visie daarop en deel ik mijn vierstappenplan. De basis voor mij is dat organisatieverandering gaat over de verandering van mensen. Mensen die allemaal anders zijn. Die werken in teams die ten opzichte van elkaar ook allemaal anders zijn. Dan heeft een organisatiebrede veranderstrategie dus niet zoveel zin. Want die is ‘onze size fits all’, maar wordt daarmee een ‘one size fits nobody’. Er moet gekeken worden naar wat de mensen in ieder team nodig hebben. Waar loopt het spaak? Waar zit het verbeterpotentieel? Wie of wat frustreert de samenwerking of de verandering? Waar zit de ‘what’s in it for me’ bij deze mensen? Hoe kan de verandering vertaald worden naar deze groep, zodat er de goeie kant op veranderd kan worden?
Vorig weekend had ik vrienden over de vloer. Met een zoontje van een jaar oud. ‘Nee, zelf doen!’ was een veelgehoorde uitspraak. Ik moet dan altijd denken aan dit nummer van Keet! dat een favoriet was van mijn dochter een aantal jaar geleden.
Het is fijn om dingen zelf te kunnen. Zonder hulp van anderen. Dat is fijn voor je zelfvertrouwen. Het geeft je erkenning en status. Dat is lekker. Lekker voor je ego. Lekker vanwege de stofjes die vrijkomen als het lukt. Maar tijdens het werk is het niet altijd even handig om het allemaal maar zelf te willen doen.
Je kan niet alles zelf, ook al denk je vaak van wel. Je houdt er van op de korte termijn progressie te boeken en geniet van de dopaminekick als het lukt. En als het niet lukt lag het aan een ander.
Bij organisatieverandervraagstukken (3x woordwaarde) denken MT’s of directies vaak dat ze dat zelf wel aan kunnen. In best een aantal gevallen is dat ook zo. In een ander aantal gevallen is specialistische hulp nodig om de verandering te laten slagen. Soms spelen trots, status en eigenwaarde een te grote rol bij de keuze van de veranderaanpak en wordt er onterecht voor gekozen het zelf te doen.
Organisaties die inzien dat zij hulp nodig hebben kiezen er vaak voor om de verandering uit te besteden. Er wordt een specialist ingehuurd, of zelfs een heel team specialisten die de klus moeten klaren. Dan kan de organisatie zich lekker met het werk bezig blijven houden. En daar gaat het pas echt mis. Een extern bureau wordt verantwoordelijk gemaakt voor de verandering, dus de verandering ligt niet bij de organisatie zelf. Kruiwagens vol geld worden verscheept naar de consultants die dankbaar powerpointslides blijven opleveren. Ze staan voor de groep met gelikte verhalen, er hangen posters in de gang en er worden inloopsessies georganiseerd. Het voelt alsof er wat gebeurt. Maar dat is alleen maar alsof. Want mensen veranderen niet. Niet als mannen in pakken zeggen dat ze moeten veranderen.
Alleen jijzelf kunt jezelf veranderen. Niemand anders. En je kunt ook alleen jezelf veranderen. Daarmee open ik een blog over het nieuwe normaal twee jaar geleden. Mensen veranderen als ze daar baat bij hebben. Om iets te winnen, of om iets niet te verliezen. Daarbij is het belangrijk de context te veranderen. Als alles hetzelfde blijft als gisteren, maar er zijn alleen nieuwe pagina’s op het intranet, dan verandert er niets. Roepen dat het moet veranderen, verandert ook niets. Er moeten dingen veranderen in de structuur, de HR-afdeling en het leiderschap.
Volgens mij is de beste manier van veranderen dan ook een mix van zelf doen en geholpen worden. Zelf doen kost niet veel, maar levert niet altijd veel op. De verandering uitbesteden kost ontzettend veel en levert ook niet altijd veel op. Gespecialiseerde expertise met ‘de kracht van de externe’: de mythische magie van de expert van buiten. Daar schreef ik negen jaar geleden al over.
Mensen kunnen ontzettend veel zelf. Daar publiceer ik deze week een gastblog over bij P&O Partner. Wij zijn flink zelfstandige, creatieve, weldenkende wezens. Je kunt veel over laten aan teams. Mensen hebben geen slechte intenties. We houden van samenwerken. Dat moet dan wel in een richting zijn die ons aanspreekt. Die we begrijpen. De energie die soms verstopt zit in medewerkers moet aangeboord en gericht worden. Dan krijg je ze mee. Dan kunnen er mooie dingen ontstaan.
En daar help ik graag bij. Niet met een heel team. Niet 40 uur per week. Juist door teams telkens een slinger te geven. Een spiegel voor te houden en op zoek te gaan naar de waarheid. Te helpen met het wegnemen van blokkades. En ze dan vooral zelf aan het werk te zetten. Om elke dag een beetje beter te worden. Zodat de verandering niet afhankelijk is van mijn aanwezigheid. En de kosten een beetje binnen de perken blijven.
Dat is wat ik graag doe. Dat is wat ik kan. Dat is waar ik een hulpvraag bij zoek. Of graag koffie over drink.
Interesse? Ik hoor graag van je.
Groeten,
Frank
