Alles wat je doet is een gevolg van de optelsom van alles wat je tot nu toe hebt ervaren. Je reageert op de impulsen vanuit je omgeving op basis van je programmering. Je brein praat recht wat je doet en laat je denken dat het jouw keuze was. Maar liefst 95% van je gedrag is onbewust, je hebt zo’n 60.000 gedachten per dag, gelukkig doe je de meeste dingen op de automatische piloot. Heeft het dan zin om zelfhulpboeken te lezen, voornemens te hebben, trainingen te volgen en blogs te lezen? Lees je verder of beluister je deze blog als podcast op Spotify (kan ook in je Apple podcast app of op SoundCloud)?
Jouw gedrag is automatisch, dat van de mensen om je heen ook. Buiten ons (mensen) zijn er geen andere wezens of dingen met een (hoge vorm van) bewustzijn. Dus alles om ons heen werkt organisch met elkaar samen. En wij zijn daar een onderdeel van. Oorzaak en gevolg. Actie en reactie. Dit betekent niet dat de toekomst makkelijk te voorspellen is. Integendeel, schreef ik drie weken geleden. Er zijn te veel factoren die meespelen. Zoveel dat in de moderne wetenschap vanuit de kwantummechanica steeds minder zeker wordt. Een experiment wordt beïnvloed door uiteenlopende factoren, waarvan de waarnemer (de wetenschapper zelf dus) de grootste onzekere factor is.
Vorige week schreef ik over hoe veeleisend ik ben en wat ik van jou verwacht. Het hebben van verwachtingen is, zo schreef ik in eerdergenoemde blog van drie weken geleden, niet zomaar een goed idee. Want we zijn er niet goed in. Bovendien is het dus zo dat wat jij doet (en dat wat ik doe) die optelsom is van onze ervaringen. “Er gebeurt alleen wat als jij wat doet”, schreef ik. En “doe er wat aan of hou je bek”. Maar jij gaat dus alleen wat doen als er vanuit jouw conditionering een reden is om in beweging te komen. Ofwel een automatisme, je doet wat je gisteren deed, ofwel een reactie vanuit angst of verlangen. Het moet anders omdat je niet anders kan. Het doorbreken van je vaste patronen is moeilijk. Je moet door je remmingen heen breken.
Ik heb wel moeite met het concept ‘non-dualisme’. Het idee dat alles verbonden is. Dat de vrije wil niet bestaat. Dat Stephen Covey’s cirkel van invloed helemaal niet bestaat. Je hebt geen invloed, het gebeurt. Het ging toch al gebeuren. Er zijn flink wat films gemaakt over hoe de toekomst vast staat, zelfs als je teruggaat in de tijd. De Back to the Future serie daargelaten zijn er films als Final Destination en Deja Vu, die laten zien dat je niet ontkomt aan je ‘lot’. Drie jaar geleden schreef ik over het hebben van een missie, een bestaansrecht. Over worden wie je altijd al was. Dat wat je wil worden als je later groot bent, moet je alleen nog ontdekken. Ik citeerde Paulo Coelho: “Toeval bestaat niet. Hoe dichter je bij je droom komt, hoe meer de eigen legende de ware bestaansreden wordt.” Ik stelde “dat geluk voor een heel groot deel maakbaar is.” Je weet alles al, schreef ik twee jaar geleden. Je moet er alleen nog achter komen. Niemand gaat het jou vertellen. Want “niemand anders dan jijzelf kan antwoord geven op de belangrijke vragen over je ontwikkeling, motivatie en geluk.”
Maar is geluk nu maakbaar of staat het toch al vast wat er gaat gebeuren? Krijg je een heldere ingeving tijdens het lezen van een boek of had je onbewust enkel daarvoor dat boek gekocht? En in een groot aantal gevallen is juist helemaal niets doen de beste oplossing. Sowieso is niets doen een oplossing voor veel van onze problemen. We doen juist veel te veel. We moeten vaker uit in plaats van aan, vanuit egoïstische zelfdiscipline.
Als mensen een vrije wil zou hebben, zou het vreemd zijn als er nog mensen zouden bestaan die niet gelukkig, succesvol en gezond zouden zijn, zegt Guido Weijers in de Vodgasten twee geleden. En inderdaad. Dat zou dan zo moeten zijn. En dat is niet zo. Dus we doen raar. Mensen zijn rare dieren, roep ik continu.
in mijn boek ‘En nu echt!‘ leg ik eerst 100 bladzijden lang uit hoe dat werkt. Waarom we zo raar doen. Welke onbewuste processen daar voor zorgen. Daar word je niet zomaar vrolijk van. Of trots op jezelf. Mij heeft het wel geholpen in te zien dat het logisch (biologisch, neurologisch en psychologisch) het is dat ik zo raar doe. In de volgende 170 pagina’s leg ik uit hoe je ondanks je rare mensenbrein tóch verder kunt komen en je automatische processen kunt omzeilen. Dat is niet makkelijk, dat is heel moeilijk zelfs. En vervelend. Maar te doen. Als je het maar ophakt in kleine stukjes.
De vraag blijft of het zin heeft hier mee bezig te zijn. Of na te denken of je mijn boek, een ander boek of helemaal geen boek gaat kopen. Laat staan of je ‘m gaat lezen. En of je dan ook werkelijk wat ermee gaat doen is al helemaal de vraag. Een vraag waar niet echt een antwoord op is. En dat hoeft dus misschien ook niet. Want het is al bepaald. Wie weet ligt het boek al in je winkelmandje en ben je de iDeal-transactie aan het bevestigen. Of denk je: “Ja, zo’n boek. Eigenlijk zou ik dat eens moeten gaan lezen. Dat ga ik ooit nog wel een keer doen!” Succes dan. Sowieso. Maak er wat moois van. Of laat het gebeuren. Of het gebeurt toch wel.
Groeten,
Frank
