Vandaag heb ik de 200e deelnemer aan de training gebaseerd op mijn boek ‘En nu jij!’ mogen verwelkomen. Voor de 200e keer heb ik iemand het hoofd op hol gebracht met een stappenplan, modellen, theorie, filmpjes en oefeningen. Maar vooral heb ik voor de 200e keer gezien hoe mensen in staat zijn zichzelf in beweging te brengen. In beweging naar hun doelen. Naar meer leuke dingen doen. Naar geluk zelfs.
“Maar Frank, wat heb ik er nou aan als ik mijn medewerkers naar jou stuur? Dan nemen ze vervolgens allemaal ontslag!” Een vraag die ik geregeld krijg. En dat kan terecht zijn. Als je je medewerkers niets meer te bieden hebt dan wat ze nu doen. Als je ze het liefst vastgebonden achter hun bureau houdt en ze altijd wil laten doen wat ze gisteren ook deden. Maar dat wil je niet.
“Maar Frank, wat heb ik er nou aan als ik mijn medewerkers naar jou stuur? Dan nemen ze vervolgens allemaal ontslag!” Een vraag die ik geregeld krijg. En dat kan terecht zijn. Als je je medewerkers niets meer te bieden hebt dan wat ze nu doen. Als je ze het liefst vastgebonden achter hun bureau houdt en ze altijd wil laten doen wat ze gisteren ook deden. Maar dat wil je niet.
Want inderdaad, van de 10 deelnemers kunnen er zomaar twee op korte termijn ontslag nemen. Dat zijn de mensen die opvallen. Die met gebalde vuisten in de lucht de training uit rennen. Ze gaan het helemaal anders doen. Goed voor hun. Goed voor mijn missie. Minder voor jou als het jouw medewerkers zijn.
Dat zijn echter wel de mensen die al een tijdje aan het klagen waren over wat ze ‘eigenlijk’ willen doen, dat ze meer salaris willen, dat ze niet genoeg gehoord worden, dat ze meer ruimte zouden willen hebben. En die nooit zelf de stap hebben gezet. Als die dat dan nu wel doen en ze doen dat buiten jouw organisatie, is het maar de vraag of het erg is.
Ook zitten er altijd drie deelnemers bij die het allemaal maar ingewikkeld vinden. Of die er niet zo veel mee hebben. Die wat argwanend met de armen over elkaar alles ondergaan, maar niet geraakt worden. Of ze wisten alles al. Misschien waren ze zelfs al voldoende op weg. Voor hen heeft de training weinig toegevoegde waarde.
De waarde zit in die overige vijf deelnemers. Die gewoon aandachtig meedoen. Die zichzelf een ambitieus maar realistisch doel stellen en gericht aan de slag gaan. Dat zijn de mensen die energie vinden in hun doelen. Stappen zetten in hun ontwikkeling. Zich verdiepen in hun vak. Regie nemen en zichzelf uitdagen. Die deelnemers zijn de medewerkers die je organisatie in beweging brengen. Die vanuit hun motivatie op zoek zullen gaan naar innovatie. Die hun omgeving aansteken met hun positiviteit en energie.
Als je doet wat je leuk vindt word je beter in waar je goed in bent, bedacht ik drie jaar geleden. En daarom moet iedereen mijn training volgen, schreef ik vorig jaar. Het gaat erom dat de motivatie die er in zit aangeboord wordt en naar boven komt. Want je weet alles zelf al, via training en coaching kan het naar boven gehaald worden, schreef ik in maart.
De angst die er heerst om mensen te laten ontdekken wat ze willen en ze op weg te helpen op hun pad is onterecht. Het is een beetje zoals de bekende quote van Omdenken hiernaast.Doen wat gisteren relevant was is morgen de reden dat je klanten weglopen. Zoals ik twee weken geleden schreef is het een lange weg naar meer motivatie, energie en geluk op de werkvloer. Een weg met tegenslagen, zoals goeie medewerkers die ontslag nemen. Het is ook de weg naar bijblijven, naar de juiste beweging in je organisatie. Naar een continue verversing. Naar meer vitaliteit. En naar meer mensen die lol hebben in hun werk. Daarom zet ik mijn missie voort. Blijf ik het verhaal herhalen. Wil ik zoveel mogelijk mensen en organisaties bereiken. Daar zit een bepaalde mate van egoïsme in, natuurlijk. Bij Oeben adviseren we om vooral Bij Oeben te kopen. Zoals ik ook in mijn lofzang voor egoïsme en arrogantie schreef drie en een half jaar geleden, met egoïsme is niets mis. Het is egoïstisch als een medewerker zijn eigen doelen nastreeft. Het is egoïstisch als jij als manager dat toelaat. En het is egoïstisch als ik mijn training geef. Maar van dat alles wordt de wereld wel weer een stukje leuker.
Groeten,
Frank
