“De aanwezigheid van kinderen maakt het makkelijker om te doen wat juist is.”, aldus Ben Tiggelaar in zijn column van deze week. Hij schrijft dat ons gedrag wordt gestuurd door wat we hier en nu ervaren en als er kinderen bij zijn, acteren we anders dan onder collega’s. Echter, hoe meer we dingen op ons werk doen die we eigenlijk verwerpelijk vinden, hoe meer we ontevreden zijn over onszelf. We laten ons sturen door onze omgeving, maar zijn vervolgens ontevreden over het resultaat.
In het FD staat deze week een artikel over ex-topmanager van Unilever Hans Dröge. Dröge vertelt over hoe zijn oude baas, Unliver-ceo Paul Polman, zijn speeches vaak begint met iets te vertellen over zijn privéleven. Dat dat hem authentiek maakt.
Authenticiteit betekent ook dat je je kwetsbaar mag opstellen, onderschrijft Döge, net als ik twee weken geleden al aanhaalde. Vervolgens maakt Dröge de stap van authenticiteit naar ethiek.
De toenemende transparantie en technologische ontwikkelingen, vaak samengevat onder de noemer ‘digitale transformatie‘, vragen erom dat organisaties zich meer en meer om de consument heen gaan organiseren. En die consument bepaalt zelf waar hij koopt. ‘Digital engagement‘ is de lastig te vinden sleutel om de consument aan je te binden.
Organisaties waar geen authentieke leiders de scepter zwaaien en waar niet ethisch gehandeld wordt vallen genadeloos door de mand. Goed leiderschap kan dus alleen maar gepaard gaan met authenticiteit.
Maar net zoals klanten alleen maar verbinden met een organisatie als daar kernwaarden als authenticiteit en ethiek te vinden zijn, willen medewerkers van die organisatie dat ook ervaren. Het is als het intrappen van een open deur om te zeggen dat consumenten en medewerkers dezelfde mensen zijn en dat de ontwikkelingen in hun gedrag dezelfde zijn.
Naast de verbinding met je klanten moet je dus ook authentiek verbinden met je medewerkers. Een organisatie die alleen maar bezig is om ‘buiten’ de juiste dingen te doen en daar het juiste verhaal neer te zetten, kan vergeten dat ‘binnen’ de kraan lekt.
Nu is het helemaal niet sexy om naar binnen gericht te zijn. Buiten gebeurt het immers.
Voor succesvolle ondernemingen geldt dat iedere medewerker een rol speelt in het tevreden maken van de klant. Immers, een onderneming is niets meer dan een bij elkaar georganiseerde groep individuen. Een ‘bedrijf’ bestaat in die zin niet. Een ‘klant’ heeft nooit contact met een ‘bedrijf’, een persoon die bij een organisatie werkt belt, mailt of spreekt met een persoon die bij een andere organisatie werkt. Zelfs voor organisaties die zich minder interesseren in het lot van hun medewerkers is het verstandig het onderwerp ‘medewerkerstevredenheid’ (tegenwoordig wordt vaak ‘medewerkersbetrokkenheid’ (of ’employee engagement’) gemeten) op de managementagenda te zetten. Mensen willen werken met mensen die ze leuk vinden. En omdat wij ons gedrag laten sturen door onze omgeving zullen wij niet onszelf zijn wanneer wij ons in een omgeving bevinden waar andere waarden heersen dan onze persoonlijke kernwaarden. Voor we het weten spelen we een rol, raken we daarover gefrustreerd, en belanden we in een burn-out.
In het verlengde daarvan ligt dan weer de wens van mensen om werk op hun eigen manier te doen. Om zich niet teveel te laten beperken door regels en processen. Diezelfde regels en processen die het voor een klant onmogelijk kunnen maken om contact te krijgen met de juiste persoon die altijd tussen het kastje en de muur blijkt te zitten. ‘Nieuw organiseren‘ is het credo, om de ruimte te bieden medewerkers zich zo te laten organiseren dat zij optimaal de klant kunnen bedienen en tegelijkertijd hun eigen kennis, kunde en vakmanschap in kunnen zetten.
Medewerkers kunnen zichzelf zijn. En hoeven niet bang te zijn dat iedere stap van hen gemonitord wordt. Het gaat niet om processen en regels, maar om ‘de juiste dingen doen’. Ook hier geldt direct dat medewerkers die niet authentiek of ethisch handelen, snel door het ijs zakken. Dit gedrag schaadt het collectief en daarmee de individuen daarin.
En daarmee kan je het dus ook af zonder kinderen op de werkvloer. Wanneer je de juiste dingen doet is transparantie een luxe in plaats van een last. En geef je je medewerkers rechten, zullen zij als vanzelf hun plichten vervullen. Dit onderschrijft ook Jeffrey Wijnberg in zijn boek ‘De zin van onzin‘, waar ik in januari al over schreef. Juist wanneer je vrijheid geeft (een mooi thema vandaag), zal een medewerker zich verantwoordelijk gaan voelen.
Groeten,
Frank
