Jarenlang werkte ik in een kroeg. Bier tappen, platen draaien, flessen gooien. De bink uithangen. Lol maken. Op het forum van de kroeg had ik de naam ‘Barry’ ingevuld. Barry de Barman. Onder die naam reageerde ik op berichten. Al gauw werd ik met die naam aangesproken. “Barry, voor mij drie bier!”, zo klonk het over de bar. Met een brede lach, zweet op het voorhoofd, trucjes uithalend met flessen en glazen, bezorgde Barry mensen een mooie avond. Barry genoot van de aandacht. Barry gooide mensen de kroeg uit als ze niet luisterden. Barry barstte van het zelfvertrouwen.
Barry heeft mij veel gebracht. Barry heeft mij veel zelfvertrouwen gegeven. Door in het weekend de rol van Barry aan te nemen werd Barry steeds meer mijzelf.
In mijn blog in januari over jou, jezelf en jij schreef ik over de Authenticity Paradox van Herminia Ibarra. Kort daarna las ik een artikel in Intermediair over hoe je af en toe uit je comfort zone in je stretch zone moet stappen om zo bewust je comfort zone te vergoten.
Afgelopen week was ik voor een Masterclass in Cambridge. Dat dit betoverend was las je al in mijn vorige blog. Het ene na het andere interessante onderwerp bracht mij nieuwe inzichten en zette mij aan het denken. Ik heb ook veel ‘connecting the dots’ gedaan.
Trainer Erica vertelde ons over het superego. Zij stelt dat elk mens in vrijheid wordt geboren, maar vroeg of laat sluipt onvrijheid ons leven binnen doordat we ons laten sturen door de mensen om ons heen en de relaties die we hebben. Om ons te beschermen tegen teleurstellingen, ontwikkelen we strategieën en daarmee creëren we onvrijheid. We leggen onszelf gedragsregels en verwachtingen op. Het superego is je interne criticus die je helpt overleven. Het superego herinnert je aan kennis van eerdere lessen. Je superego behoedt je ook voor gevaar, helpt je attent te zijn en herinnert je aan je eigen waarden en normen. Het superego schippert tussen jezelf laten zijn wie je bent en jezelf een plek laten geven in een groter geheel. Om er bij te horen. Om in de groep te passen. Je kunt het superego nieuwe ervaringen geven en dus lessen laten leren door jezelf te stretchen buiten je comfort zone. Je superego kan daarmee een sparring partner zijn, zonder de macht te hebben.
Wanneer je superego de overhand krijgt verlies je je glans en uiteindelijk jezelf. Een burnout ligt op de loer.
Een stem in je hoofd die je vertelt dat het niet handig is een stroomdraad door te knippen waarvan de stekker nog in het stopcontact zit is handig. Maar een stemmetje dat zegt dat je vooral niet gek moet doen, want gewoon is al gek genoeg, die kan minder handig zijn.
Trainer Frank stelt op zijn beurt dat iedereen wordt geboren met 100% zelfvertrouwen en dat we in ons leven op verschillende manieren zelfvertrouwen kunnen kwijtraken, maar ook kunnen herwinnen. Zijn boek hierover, met de toepasselijke titel ‘100% zelfvertrouwen‘ hebben we meegekregen en ligt op mijn leesstapeltje te wachten. Frank onderkent vier stadia van zelfvertrouwen: zelfvertrouwen, hoogmoed, grootheidswaan en grootheidswaanzin.
Hoogmoed kan je helpen over drempels heen te stappen zonder ze te zien. Je comfort zone te vergroten door te experimenteren in je stretch zone.
Barry heeft mij hoogmoedig gemaakt achter de bar. Daardoor ben ik persoonlijk gegroeid. Ik heb mij delen van de persoonlijkheid van Barry eigen gemaakt, maar daarbij de arrogante, vervelende eigenschappen in de kroeg achtergelaten. Dat hoop ik dan tenminste.
Nou heb ik vorige week nieuwe schoenen gekocht. Groene. Een beetje om te narren. Een beetje als lange neus. Maar of ik ze gekocht heb vanuit mijn bewuste ego of dat Barry ze uitkoos, dat is me nog niet helemaal duidelijk. En of ik nu vanuit mijn bewuste redeneer dat het misschien wat ver gaat om ze aan te doen naar een klant, of dat juist mijn superego mij wil behoeden voor gevaar… En of mijn blog van drie weken geleden over sneakers en jassen nou ook over Barry ging…
Ik kies ervoor te geloven dat Barry mijn held is die me juist wil behoeden voor het gevaar te veel op te gaan in de massa. Het gevaar te weinig risico te nemen en te veel een rol te spelen die niet mijn eigen rol is. Dus Barry is mijn vriend.
Interessant was het om, terwijl ik rondliep met het concept voor deze post, ik op Nederland 3 de 3FM Awards voorbij zag komen, Jett Rebel zag, hoorde dat er een documentaire over hem is, ik die kijk en merk dat deze hele documentaire gaat over het enorme verschil tussen de twee persoonlijkheden van Jelte Tuinstra. Jett Rebel op het podium, Jelte Tuinstra daarbuiten. En het gevecht tussen die twee. Een aanradertje als iets van bovenstaande je aansprak.
Groet,
Frank & Barry
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.
