Over de verandering van verandering

Twee weken geleden deed ik een training MoP Foundation. Het certificaat is inmiddels gescoord, maar de lessen klinken nog door. Die lessen gaan veel verder dan de examenstof, zoals het een goede training betaamt (met dank aan de toptrainers van Hedeman Consulting).

Op een gegeven moment kwamen we in een discussie terecht over de definities van ‘veranderen’ en ‘verbeteren’. Over onze gezamenlijke ervaring dat verandering te vaak als doel gezien wordt. Dat het eigenlijk over verbeteren moet gaan. Maar dat verbetering pas verbetering is als het ook daadwerkelijk bijdraagt aan de organisatie.
Mijn beeld van verandering is aan het veranderen. De verandering van organisaties, de organisatie van verandering, maar ook de verandering van het vaste.
Het grootste deel van mijn carrière heb ik mij gericht op processen. Primaire bedrijfsprocessen, zoals ik dat altijd heb genoemd. Processen die operational excellence zouden moeten brengen. Nu ga ik zeker niet al mijn werk van de afgelopen tien jaar door de WC spoelen, maar toch wil ik wel voor een deel terug komen op mijn eigen vasthoudendheid.

Bedrijfsbreed afgestemde en vastgelegde processen worden vaak gezien als manier om samenwerking, uniformiteit en efficiency te bereiken. Echter, de vraag moet altijd zijn waarom je die samenwerking en uniformiteit zou willen hebben en of dat proces wel efficiency over de volle breedte realiseert. In plaats van alleen maar winst bij de proceseigenaar en extra (vaak versnipperde en verborgen) kosten op andere afdelingen. Bovendien moet een proces de regel zijn die uitzonderingen kent. En dat is natuurlijk een lastig gebied. Dit vereist dat de spelers in het spel begrijpen waar het proces toe dient en wat het beste is voor het bedrijf. Ook zullen zij de kennis en kunde moeten hebben om creatief te schakelen wanneer de situatie dit vereist. Bedrijven willen hun doelen bereiken, niet processen volgen.
Te vaak ben ik tegen muren aangelopen door processen te strak in te proberen te voeren. Dat geeft de tegenstanders te veel stokken om mee te slaan en verlamt de organisatie. Want flexibiliteit is steeds belangrijker, schreef ik eerder. Als het je al lukt om überhaupt tot implementatie te komen. Want er zijn saboteurs genoeg met voldoende poldermacht om zich hun vrijheid niet te laten afnemen.
Zoals ik al aangaf wil ik geen kruistocht tegen processen aangaan. Integendeel, ik vind het nog steeds heel goed om met elkaar afspraken te maken over hoe we handig met elkaar kunnen samenwerken. Daarbij geldt dan op de eerste plaats dat juist dat ook het doel zou moeten zijn: slim samenwerken en leren van ervaring. Vervolgens is het zaak die processen zo in te richten dat ze goed passen bij de organisatie en haar medewerkers. Bij de cultuur, het kennis- en ervaringsniveau en hoe de organisatie is ingericht. Er bestaan wat mij betreft geen ‘one size fits all’-oplossingen. En de beste oplossing van vandaag hoeft morgen niet meer optimaal te zijn. Durf het dus ook bij te stellen als de organisatie daar om vraagt.
Net zoals de veranderorganisatie steeds meer de staande organisatie overwoekert, moet de staande organisatie zelf dus ook steeds flexibeler worden.
Iedere medewerker in een organisatie, op welk niveau ook, zou hetzelfde moeten nastreven. Dat wat de missie is, het bestaansrecht.
Is het een utopie om te denken dat zoiets kan bestaan? Samenwerken, een gezamenlijke strategie nastreven (ken jij die van jouw organisatie?) en flexibiliteit waar het kan. Het vereist van alles van ons allemaal, maar waren dat nou niet net diezelfde ontwikkelingen die het ons nu juist zo moeilijk maken? Misschien moeten we van de kip het ei maken. Van het probleem de oplossing.

We willen betekenisvol werk, een concrete bijdrage leveren, met anderen werken, onze kennis en creativiteit toepassen en afwisselend werk.

Doe dan! Het ligt voor het oprapen. Bukken! Kunnen we weer lekker verbeteren.

Groeten,

Frank

NB: deze post typ ik op mijn balkon via een app op de iPad. Daarom geen links, opmaak of mooie plaatjes, behalve een foto van mijn uitzicht deze nacht.

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.